Nou, die witte kerst kunnen we afvinken. Hij was wel ietsie witter dan gehoopt, zo bleek toen we probeerden terug te komen vanuit Santa Fe naar houston. Na een uurtje rijden richting zuid-oost kregen we het steeds benauwder. Wegen bezaaid met sneeuw, onherbergzame routes, zonder teken van leven en geen bereik, dus geen communicatie mogelijk in geval van nood. Toen het steeds harder begon te sneeuwen hebben we dus maar rechtsomkeerd gemaakt en de vakantie een dagje verlengd.

Dat bleek een goed besluit. De weg verderop was al al afgesloten en zou dat nog wel even blijven, bleek later. Een sneeuwstorm met de naam Goliath hield huis in Texas, dus ons plannetje om door onze nieuwe staat te toeren en onze kids de beloofde cowboys te laten zien strandde nog voor we de I-40 bereikten. Maar, niet getreurd! De dames kregen een andere bonus. De road trip werd verlengd met 4 uur door een omweg langs El Paso te maken. In 2 dagen brachten we zo'n 17 uur door in onze feestbus. En dat was natuurlijk boffen!

Echt even een andere ervaring dan voorgaande jaren waarin we bij 30 graden kerstdiner bij de BBQ pit hadden. Dit jaar weer ouderwets bij het haardvuur met sneeuw buiten. Toch wel meer kerstgevoel, vonden we zelf. Alleen bleken we nog niet helemaal goed geintegreerd, merkten we aan het ontbijt van eerste kerstdag. Wouter was al vroeg met Mila naar de piste vertrokken, maar moeders mocht nog een dagje kids vermaken in de hotellobby (dat laatste had iets te maken met weigerachtige kleuter in de sneeuw, gebrek aan sleetje-rij-mogelijkheden of ander vertier buitenshuis, waardoor een deel van het gezelschap de wintersportvakantie toch nog best warmpjes doorbracht). Maar goed, in de rij voor het ontbijtbuffet werd de betreffende koters gevraagd of Santa nog langs geweest was. Glazig werden de mensen aangestaard. Santa? Na mijn uitleg dat wij Hollanders een andere sint hadden, die de kadootjes reeds lang geleden verzorgd had en dat deze had afgesproken met de Amerikaanse tegenhanger in rood kostuum dat ze dan niet dubbel langs zouden komen, spraken blikken boekdelen. Wat een rotmoeder! Geen kerstman! Pffff! Gelukkig ging dit een beetje langs de kinderen heen en vonden die het allemaal best geinig, een hele dag hotellobby. Santa of geen Santa. En zelfs die terugreis van 17 uur werd best wel een feestje. Onze partybus beschikt over full pull entertainment system en toen moeders voor de terugreis ook nog de nieuwe minions erin drukte bleek ze toch nog niet zo’n onmens als die Amerikanen wel dachten.

Thuis verwelkomden ons de kleurig versierde tuinen van buren, elk uitgerust met hysterische kerstverlichting en ook de tuin van de Scholtensjes doet voorzichtig aan mee. En dat was dan ook wel weer gezellig. Nee, ik ben eruit hoor, doe mij volgend jaar maar fijn een gekleurde kerst!