“Mama, is dit een “F-woord”?” Op de achterbank steekt een klein blond meisje haar wijsvinger in de lucht. “Nee schat, met die mag je rustig zwaaien, maar met die ernaast, dat is niet zo netjes”. “Ok mama, niet schrikken, ik doe het alleen maar even voor, ik meen het niet echt, okee?” en heel voorzichtig gaat daar DE vinger omhoog “die?” vraagt ze zachtjes. Heel aandoenlijk vult haar zus het repertoire aan: “mama, wist je dat ik laatst iemand potverdikkeme hoorde zeggen?” geschokt kijken twee reebruine ogen me aan. Rustig leg ik uit dat we ook daar wel mee kunnen leven, maar dat we meer moeite hebben met het daarop in haar ogen zeer gelijkende godverdomme.

Ik herinner me een gesprek met vriendin J, ongeveer een jaar geleden. De dames zaten volop in de “poepie-fase” en ik vroeg hoe dat bij haar verlopen was. Gewoon afwachten luidde het advies, het gaat vanzelf over. Opgelucht haalde ik adem, tot ze vervolgde met: “en dan begint het pas echt”.

LINDA wijdde laatst een artikel aan een 14-jarig meisje dat in een overhoring volgend op het hoofdstuk seksuele voorlichting gevraagd werd zinnen aan te vullen*. De vraag was kort samengevat: “what would you say if your boyfriend would ask you to make love without a condom?” en de antwoorden varieerden in verschillende gradaties van grofheid met de strekking “I’d tell him to go f*ck himself”. Hoewel ik de inhoud van haar boodschap lovenswaardig vind, kan ik me voorstellen dat de leraar in kwestie een wenkbrauw optrok bij haar formulering. Zo kwam het dat het meisje geschorst werd.
Van de teksten van het meisje viel ik nog niet echt van mijn stoel, 14 is ook een lastige leeftijd, wel moest ik even knipperen toen ik de reacties van facebookend Nederland las. Belachelijk vond men dat daar wat van gezegd werd. Briljante antwoorden, geniaal! Massaal gaf men aan te hopen dat hun dochters dezelfde teksten zouden uiten als het erop aankwam. “schorsen? Zeker weer in dat bekrompen Amerika” sneerde iemand openlijk en ik durf te wedden dat ze gelijk had.

Laten we eerlijk zijn. Ik ben niet Roomser dan de paus en heb –zeker in mijn puberteit – mijn uiterste best gedaan de grenzen van grofheid op te zoeken, maar ik geloof toch dat ik lichtelijk ouderwetsch dreig te worden. Ik hoop ten zeerste dat mijn dochters tzt jongemannen met snode plannen de deur zullen wijzen – bij voorkeur is dat overigens niet al op hun 14^e nodig, maar dat terzijde. Als ze dat doen mogen ze van mij ook precies zo grof uit de hoek komen als nodig is, echt. Maar op een proefwerk, seriously? Vinden we dat echt gewoon normaal? Nee wat zeg ik, vinden we dat prijzenswaardig? Echt?

Ik weet het niet hoor. De tijd zal het leren. Mogelijk herzie ik mijn mening in de toekomst als ik ooit weer met de tijd meega. Maar tot het zover is, geniet ik nog even van het schattige schouwspel op de achterbank. Hier in bekrompen Amerika. Met mijn kop in het Texaanse zand. Diep.

*http://www.lindanieuws.nl/snacks/meisje-14-geeft-briljant-antwoord-op-vragen-seksuele-voorlichting/