De afgelopen week stond alles in het teken van 'het feest'. Mila werd 3 en dat moest gevierd worden. Maar hoe doe je dat als kersverse Singaporees (en dus eigenlijk soort van vriendenloos)? Nog even los van de issue van wat je eigenlijk kan doen voor festiviteiten met 3-jarige snotaapjes. Hier in Singapore is het goed gebruik om al je vrienden incl. kroost uit te nodigen, waarna je de kids in een soort indoorspeeltuin (zonder sprinkussen, want veel te gevaarlijk) gooit, ze laat vermaken door het personeel, ze daarna volstopt met fastfood en taartjes en zelf aan de koffie gaat. Niks mis mee, maar eigen cultuur is goud waard, dus wij besloten tot een kinderfeestje. Zo gezegd zo gedaan?

Allereerst de kwestie van wie er moest worden uitgenodigd. Al weken was Mila bezig een lijstje met namen te maken van wie wel en niet mocht komen op haar feestje. Nomi mocht gelukkig komen. Easy. Papa en mama toch ook wel. Pfieuw. Maar toen... Mirte stond bovenaan het lijstje. Met stip. Dus hoe leg je een peuter van 2 uit dat 13 uur vliegen voor een twee uur durend feestje nét niet rendabel is? Gelukkig bleek het mee te vallen. Mila hoorde het ons zeggen, maar negeerde het strak. Mirte moest en zou komen en zo niet dan toch. En toen Mirte op haar verjaardag belde straalde Mila van oor tot oor. Dat ze er niet 'live' kon zijn werd haar direct vergeven. Wie wel waren uitgenodigd waren overbuurjongen Mika, buurmeisjes Amalia en Scarlett, vriendinnetje Bailee.

Zo kwam het dat op 9 juni ons huis overgenomen werd door een setje peuterprinsessen en een heuse peuterpiraat. Het werd een sprookjesfeest waarbij ze een kasteel van verhuisdozen hebben geverfd, gingen schatzoeken, taartjes versieren, kus de kikker speelden en bonsdansten. Er was werk van gemaakt, want ja, je bent werkloos of je bent het niet en de aandachtsspanne van de gemiddelde 3-jarige is zo'n 10 minuten, dus om ze een ochtendje bezig te houden heb je wat programmapuntjes nodig.

Met weemoed dacht ik even terug aan de voorgaande twee verjaardagen waar we relaxed in het gras van de Delftse Hout met onze vrienden aan de limonade zaten. Maar de spelletjes bleken een groot succes en gelukkig zeer geschikt voor 3-jarigen. Alleen het taartjes versieren met een 1-jarige in de buurt bleek minder geslaagd. Ik denk dat we de suikerparels volgend jaar nog tussen onze tenen vandaan vissen. Maar wat hebben we gelachen! Mila ook en daar was het om te doen. Na afloop speelde ze blij met haar gloednieuwe step voor ons huis op en neer. Gesierd door haar nieuwe 'hemmel' (helm) in een fonkelnieuwe (van Scarlett gekregen prachtige synthetische) prinsessenjurk, hoort ze er hier nu helemaal bij. Ik weet nu hoe 'blij als een kind' er uit ziet.Wat een feest! Op naar de volgende 3!